صد بار نوشتم و پاک کردم

از چیزهای مختلف از حس های مختلف

نمی دونم چرا هر بار احساس کردم نوشتم الان به درد اینجا نمی خوره.شاید به خاطر این همه فاصله بین نوشته هامه

امروز شنبه است.سه روز دیگه دوباره تنها میشم.یعنی برمی گرده ژاپن

کی برمی گرده دوباره ایران؟

دلم براش تنگ میشه

خیلی خیلی

همیشه چیزهایی که آرزوشون رو داریم در لحظه هایی که اصلا انتظارش رو نداریم اتفاق می افتن

نمی دونم چرا این قانون این همه توی زندگی من اتفاق می افته اما دوسش دارم

امروز صبح دلم برای اینجا تنگ شد

دلم برای اون روزهایی که میشد دوبار هم بنویسم تنگش

هیچ وقت فکر نمی کردم درگیر کار شدن انقدر توی روزمره ی من تاثیر بذاره

دوست دارم بازم اینجا بنویسم

شاید این روزها حس و حال خیلی بهتری داشته باشم برای نوشتن

اما هیچ چیز رو ثبت نکردم که یه روزی در آینده یادم بمونه که امروز یعنی 17 مرداد هشتاد و هفت چه حالی داشتم

دوست جونم برگشته.یک ماه می مونه ایران.کلی سورپرایزم کرد

منم کلی ذوق زده شدم