نمی دونم تا حالا این حس بهتون دست داده که وقتی یه آهنگی رو گوش می دین یا اینکه یه تصویری رو می بینین یاده یه دوره ی خیلی خوب از زندگیتون بیفتین اما اون دوره در عین حال که براتون دل انگیزه علته دل انگیز بودنش رو هم ندونین؟

من خیلی اینطوری میشم .مثلن همین الان که دارم می نویسم دارم آهنگه نازی ناز کن ابی رو گوش می دم.وقتی به این آهنگ گوش می دم یاده یه دوره ی خیلی خوبی میفتم.یعنی در واقع یه حس خیلی خوبی بهم دست می ده که احساس می کنم مربوط به گذشتمه اما دقیقن نمی دونم کی بوده فقط یه حسه خیلی خوبی بهم دست میده.نمی دونم تونستم منظورم رو برسونم یا نه؟

یه آهنگه دیگه ای هم که گوش می دم یاده اون دوره های خوب میفتم آهنگه تنگ غروبه دلم گرفته اندیه.وای این آهنگ رو که گوش می دم می میرم .می دونم که این آهنگ رو وقتی که راهنمایی بودم گوش می دادم اما واقعن نمی دونم چیه این آهنگ باعث میشه این حسه قشنگ بهم دست بده

نمی دونم که شماها هم تا حالا همچین حسی رو تجربه کردین یا نه ؟یه حس خیلی خوب که مربوط به گذشتتونه اما در عین حال گنگ هم هست.اگر دارین لطفن برام بنویسین