پرش

دلم یه هیجان اساسی می خواد.چند روزیه که زندگیم یکنواخت شده.باید یه هیجان اساسی ایجاد کنم برای خودم.که استرس زا باشه که حال کنم باهاش.حالا هر کی ندونه فکر می کنه منم استرس می گیرم.بیشترین هیجان هم که ایجاد بشه خبری از استرس نیست.دلم یه پرش می خواد که زندگیم رو از این سطحی که هست پرت کنه توی یه سطح دیگه.عجب حالی می ده ها

پشتکارم چند وقته به صفر رسیده.نه از رژیم خبری هست .نه از زبان خوندن .نه از ورزش .نه از درس خوندن و نه مطالعه آزاد.افتضاحه.باید شروع کنم بالاخره دیگه.پاشو تنبل خانوم پاشو دیگه بسه این سکون.دارم مثل آب ساکن می گندم