هر چی با خودم دو دوتا چهارتا می کنم میبینم نمیشه
نمیشه همین طوری بری جلو
نگران آینده ای هستم که هیچ تصویری ازش توی ذهنم ندارم
حتی یه نقش تار
با خودم فکر می کنم اکثر جوونهای هم سن من توی جاهای دیگه ی دنیا الان می دونن می خوان ده سال دیگه کجا باشن
اما من چی؟
نمی دونم از تنبلی خودمه یا از بدی مملکتم ؟
فقط اینو می دونم که باید کاری بکنم